Rugzak

We gaan geocachen en we nemen mee …… Als je net begint met geocachen is een mobieltje met internetverbinding, een geocache app en een pen genoeg. Na verloop van tijd komen daar toch dingen bij als een pincet, een magneetstok/ magneet aan touwtje, een spiegeltje en een zaklampje.

De mobiel wordt (vaak) na een tijdje vervangen door een GPS apparaatje als blijkt dat geocachen toch wel erg leuk blijkt te zijn. En dan werkt ineens die tas niet meer die je altijd bij je had. Dan zijn de hulpmiddelen die je anders bij je had uitgebreid met geladen batterijen voor het GPS apparaat, plastic handschoenen, tuinhandschoenen, goodies, trackables, babydoekjes en een klein EHBO kitje. Een rugzak blijkt dan toch een betere oplossing te zijn. Een grotere stevige rugzak is dan het handigst. Een goede tip is om voor kwaliteit te gaan. De kosten zijn dan weliswaar hoger, maar kwaliteit gaat doorgaans toch langer mee. Op dit moment werk ik zelf met een krijgertje. Voor al die spulletjes die ik meeneem eigenlijk net te klein. Maar dat gegeven paard wil ik in dit geval niet in de bek kijken, omdat de kwaliteit van de rugzak goed is.

Veel mensen nemen wat drinken mee. Als je een hele dag gaat geocachen gaat er in de rugzak ook een lunchpakketje mee, tenzij je in een stad gaat cachen en onderweg een patatje o.i.d. wilt gaan halen.

Al met al is een rugzak tijdens het geocachen ideaal. Je hebt tijdens het wandelen/fietsen de handen vrij en dat maakt het zoeken toch gemakkelijker.

 

 

Park Cronesteyn

Al een tijdje hebben we park Cronesteyn in Leiden in de planning staan. Volgens de verhalen schijnt Cronesteyn een leuk park te zijn. We besluiten ons gewoon te laten verrassen  Op eerste pinksterdag gaan we richting Leiden. Natuurlijk niet voordat alle te bezoeken caches ingeladen zijn. Eén is niet beschikbaar; tijdelijk offline, dus die heb ik niet ingeladen. Het mooie is dat de caches aardig in een ronde liggen waardoor we een rondje park kunnen lopen. Al met al gaan we wel wat later weg dan de bedoeling was.

Gewapend met Miep, drinken, wat te knabbelen en andere bruikbare spulletjes gaan we op stap. Leiden is gelukkig niet al te ver, dus met een half uurtje zijn we op de plaats waar we de auto willen parkeren.  Het weer werkt alvast mee en daar zijn we blij mee! Het zonnetje schijnt en de lucht is blauw op een enkel wolkje na. We gaan zonder jas het park in.

De eerste cache is snel geraapt, omdat die vlakbij de auto ligt. En met de vondst van deze cache is de tocht door Cronesteyn begonnen. Wat we van het park zien is leuk en grappig. De ene cache is sneller gevonden dan de andere. In een gedeelte van het park vinden we het ruiken naar knoflook/ui.

Omdat het weer lekker is zijn er veel mensen in het park. Er wordt gewandeld, gezwommen, maar ook gegeocached, want het blijkt dat we niet de enige zijn die caches zoeken. Gelukkig is het niet zo druk dat we in de file lopen.

Op een schaduwrijk plekkie knabbelen we wat en gaat er wat drinken naar binnen. Dan rapen we nog één of twee caches. We maken het niet al te laat, want de jongste is moe. Rond half vijf gaan we op huis aan. Bij thuiskomst is het tijd voor een biertje. Niet alle caches zijn geraapt, maar dat vinden we echt niet erg. Een mooie gelegenheid om nog eens terug te komen!

Betaald cachen?

Er zijn wel eens van die mensen die vragen wat ik aan het doen ben als ik aan het geocachen. Geduldig probeer ik zo goed mogelijk uit te leggen wat geocachen is. De oprecht geïnteresseerde vraagt verder. Eén van die vragen is hoeveel caches er al gevonden zijn. Als ik dit schrijf zijn het 444 caches. Iedere cacher is ooit bij 0 begonnen natuurlijk. Er zijn mensen die verwonderd kijken en zeggen ‘al’ 444? Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. Want als ik vertel dat er mensen zijn met meer dan 10.000 caches dan staan mensen helemaal verbaasd te kijken. Als ik vertel dat er een team (Alamogul genaamd) in de VS is dat meer dan 115.000 caches heeft zijn de gezichten nog best grappig om te zien. Nu is het in de VS een tikkie gemakkelijker om snel caches te rapen. Er zijn daar highways die (gedeeltelijk) groen zien van de tradi’s, waarbij het minimum van de trail 500 lijkt te zijn.

In Nederland gaat het verhaal dat team Alamogul betaald wordt om te geocachen. Als ik dit verhaal voorleg bij drie groepen op Facebook wordt er vrij sceptisch op gereageerd. Ook mij lijkt het verhaal onwaarschijnlijk. Toch trek ik de stoute schoenen aan en vraag per e-mail aan Groundspeak of dit verhaal klopt. Tot mijn grote verbazing krijg ik een mailtje terug met het volgende antwoord: ‘Thanks for writing in. As much of a dream job as it might be, and I wish I had it, we're not paying Alamogul to geocache.‘

Dan rijst bij mij de vraag of betaald worden voor geocachen wel zo leuk is als het lijkt. Betaald worden schept toch verplichtingen en de kans is dan groot dat de lol van het spelletje er dan afgaat. Voor mijn blog zou ik het nog niet zo erg vinden om betaald te worden denk ik. Er is dan genoeg om over te schrijven. Hihi, laat mij maar geocachen zoals ik nu doe dan blijft het spel voor mij leuk om te spelen!

Challenge

In Alphen aan den Rijn (aka) Geaotopia liggen twee challenges. Deze twee caches zijn neergelegd om waymarking te promoten.

Een waymark is een punt op aarde dat de aandacht verdient. Dit werkt in principe hetzelfde als geocaching, maar heeft geen logrol om te tekenen. Wel staat er informatie bij de foto’s. Je kunt ervoor kiezen om zelf foto’s te maken en toe te voegen of alleen een bericht. Ik koos ervoor om foto’s te maken als bewijs dat ik er was.

In Zwammerdam liggen een paar waymarks, dus daar ben ik begonnen. Lekker makkelijk, omdat ze dicht in de buurt zijn. Later ben ik verder gegaan met waymarks te bezoeken, Was leuk om te doen vond ik zelf. Voelde me soms net zo’n toerist in eigen regio. Zeker als ik bijbehorende informatie had gelezen.

Bij de eerste cache is het de uitdaging om 10 bezoekjes te loggen. Deze cache heeft GC3M6FR als code. Omdat ik zelf eerst de 25 categories challenge had ontdekt (GC3RCZ4) ben ik hiermee begonnen. Dan is natuurlijk de 10 bezoekjes loggen niet meer zo moeilijk.

Natuurlijk is het dan de uitdaging om de caches zelf nog te vinden. Bij de één is de gemeente net aan het snoeien geweest. De cache is dan wat makkelijker te vinden. De andere cache is ook vrij gemakkelijk. De caches zijn ook gauw gelogd.

Overigens heb ik de foto’s laten afdrukken en er een foto album van gemaakt. Misschien dat ik dit album nog eens ga uitbreiden met foto’s van waymarks op vakantie. Door het geocachen kom je soms op plaatsen waar je anders niet zou komen. Door het lezen van de waymarkbeschrijvingen ben ik wijzer geworden over mijn eigen regio. Vraag ik me toch af of ik nog een reisgids mee moet nemen als ik op vakantie ga waymarken ……..

Natuurspeeltuin

Als geocacher hebben we het allemaal wel eens dat je op plaatsen komt waar je anders nooit zou komen. In Alphen aan den Rijn (aka Geotopia) is er zo eentje; een natuurspeeltuin. We wisten dat de natuurspeeltuin er was, maar waar? Doordat er in deze natuurspeeltuin een cache is verstopt kwamen we erachter waar de natuurspeeltuin is.

Xarifa en ik hadden de cache al, maar Maaren nog niet. Voor een cache gaan we niet terug, maar voor de locatie wilde Maaren wel terug. Hij wilde in de natuurspeeltuin spelen. Omdat het lekker weer is besluiten we op de fiets te gaan. Wat drinken gaat mee in de fietstas.

De beweging is wel lekker. Zelf heb ik pen en papier mee, want als Maaren eenmaal lekker aan het spelen is heeft hij zijn mama niet nodig. Maaren komt soms even voor wat drinken. Zelf schrijf ik vast mijn volgende blogpost. Met mijn mobiel maak ik hier en daar foto’s. Na een uurtje/anderhalf uur gaan we weer en Maaren logt de cache nog even. Overigens is de cache naar een ander plaatsje verhuisd, maar dat mag de pret niet drukken. De telefoon brengt uitkomst.

Van Maaren zijn broek kan ik soep koken. Dat die broek vies is kan me niet schelen eigenlijk. De wasmachine is geduldig en Maaren heeft lekker buiten gespeeld.

Op stap

Het is vakantietijd. De vakantiespreiding is weer prettig geregeld, maar niet heus! In Leiden zijn er scholen vrij, maar in Zwammerdam gaan de kinderen gewoon naar school deze week. Is nu eenmaal niets aan te doen. Ed is deze week ook vrij. Het weer werkt al een paar dagen mee gelukkig.

Gisteren wilden we de serie boomkikker afmaken. Helaas Boomkikker nummer 2 niet kunnen vinden en daardoor de bonuscache ook niet. Een volgende keer vinden we de cache waarschijnlijk wel. Ook vandaag waren we op stap.

Diergaarde Blijdorp stond op het programma, want daar waren we al een tijd niet geweest! Zelfs zo lang geleden dat we bij ons vorige bezoek nog niet geocachten. Na ons bezoek aan Blijdorp een cache meegepikt. Eentje uit de serie Rotterdam architectuur. De cache is nog maar een paar dagen oud. De logrol vonden we leuk, hadden we nog niet eerder gezien. Vertellen doe ik verder niets en een foto heb ik er niet van gemaakt! Na deze cache wilden we nog een andere cache rapen, maar die hebben we helaas niet gevonden. Een festival is er in opbouw, dus helaas. Ander keertje deze cache maar proberen.

Schoonvader zit met een spierscheuring in het been. De man woont op Rotterdam Zuid, dus op de terug- weg gaan we bij hem langs. Tja, met een looprek wordt er gelopen, maar gemakkelijk gaat het niet en dat voor iemand die graag buiten flinke ‘ommetjes’ wandelt is dit even flink pech. Schoonmoeder heeft een ovenschotel gemaakt. Die ovenschotel ging er wel in! Na een bak koffie gaan we op huis aan. In de buurt ligt nog een cache. Hier hebben we al eens eerder gezocht, maar niets gevonden. We waren er vanuit gegaan dat het een nano zou zijn, maar niets is minder waar. Een grappige behuizing die we nog niet eerder hadden gezien.

Dan gaan we op weg naar huis. Het is tijd om te loggen en al te laat willen we niet naar bed vanavond; moe op een gezonde manier! O ja, en een datumgaatje is gedicht vandaag.

 

Schrik

Bij het geocachen is de cache behuizing soms een vogelhuisje. Soms best handig als je goodies en/of trackables achter wilt laten. Soms is gat waar de vogel ingaat dichtgemaakt, zodat het vogelhuis ook echt voor geocaching wordt gebruikt.

Omdat het voorjaar is is de kans groot dat je een nest vind in een vogelhuis dat niet dicht gemaakt is. En jawel.
Afgelopen weekend vonden we zo’n vogelhuis. ’s Morgens de cache in Miep geladen. ’s Middags op stap en al snel is de cache gevonden. Een vogelhuis met daarin een nest. Het nest was wel goed te zien, maar er zijn cacheleggers die heel goed zijn in het maken van neppers. Heel onschuldig dacht ik nog dat het een nepper was. Tot het vogelhuisje openging. We schrokken, want dit keer kwam er toch echt een moedervogel uit. Moedervogel schrok misschien nog wel harder dan wij. In het nest lagen 3 eieren en een vogel dat al uit het ei gekropen was.
De cache hebben we gelogd en stiekem een foto gemaakt van het nest.

Bij thuiskomst loggen we de cache op internet. Blijkt dat de cache tijdelijk offline is gezet om het nest de nodige rust te geven. Er was al een logje geweest over het bewoonde vogelhuis. Oeps, dat hadden wij ook niet gezien. Met ons nog een ander team dat hetzelfde overkomen is. Nu hoop ik toch dat de natuur haar gang kan gaan en het nest de kans krijgt om uit te komen!edtHHet Het b

Koffie en koek

Een paar maanden geleden kwam ik wat grappig tegen in een cache. Op twitter meldde ik wat ik wat gevonden had. Niet veel later kwam een tweetje terug dat als je vijf dezelfde gehaakte items bij elkaar gevonden had je dan koffie met koek kon halen bij de eigenaar van het haakwerk. Het is dan ook een leuke sport om die vijf gelijke items te verzamelen. De items worden verstopt in caches die groot genoeg zijn om een dergelijk iets in te kunnen verstoppen

.

Het idee vond en vind ik grappig. In haken ben ik niet goed genoeg, dus aan dit soort items zal ik me niet wagen. Breien en borduren kan ik des te beter. In de mode en op elk ander gebied wordt van alles van elkaar overgenomen op geheel eigen wijze. Schuldig voel ik me niet als ik het idee overneem op mijn geheel eigen wijze. Bovendien zou het zomaar leuke verhalen kunnen opleveren voor mijn te schrijven geocache boek als er iemand op de koffie (met koek) komt! Natuurlijk mag je bij mij altijd kiezen; als je liever thee hebt dan mag dat net zo goed. Enneh, koffie/thee met koek krijg je natuurlijk alleen als je de vijf gebreide/geborduurde items kunt laten zien! De geborduurde items zal je vinden op een mini kaartje. Waar en wanneer de items verstopt gaan worden ga ik natuurlijk niet vertellen anders is de lol ervan af. 

Het enige dat ik kan aanraden is blijven geocachen zoals anders. En opletten bij wat je vind in cache. Omdat ik bakken leuk vind is de kans groot dat ik de koek zelf gebakken heb, dus laat van te voren weten wanneer je de koffie/thee met koek komt nuttigen!

Idee

Pas geleden liep ik met man en kinderen door het centrum van Alphen aan den Rijn. We hadden nog een boodschapje nodig en gelukkig was die ene winkel nog open in de avond. Wat we wel vaker doen is niet naar huis gaan na een aankoop. Soms halen we ergens een ijsje of slenteren we alleen maar wat rond. Vaak zien we een plaatsje waarvan we denken ‘dat is een mooi plekkie voor een cache’. Eigenlijk blijft het dan bij een gedachte.

Ook deze avond hebben we eerst nog wat gehaald bij een fast food keten. Na onze burger liepen we op ons gemakkie terug richting auto.

In een boom zien we een paar slippers hangen aan een touwtje. Het brengt ons op een idee. Omdat dat paar slippers er anders niet hangen blijft het bij een idee, maar wat zou het een grappig idee zijn om daar een cache mee te maken. Met een ladder of trap zouden we de cache in de boom moeten hangen. De cache rapen? Doe je dan natuurlijk ook met een ladder of een trap. Maar om nou een dergelijke cache midden in het centrum van een dorp/stad/wijk te hangen is niet zo’n goed idee. Als cacher wordt je soms toch al behoorlijk aangestaard als je aan het zoeken bent. Midden in een stad is dat gestaar dan helemaal een gestaar. Mocht ik ooit een dergelijke cache leggen dan doe ik dat zeker ergens in de natuur.

Enneh, die foto? Die is van zoon Maaren!