Geen zin!

Het gebeurt eigenlijk nooit dat we geen zin hebben in geocachen. Gisteren was het voor de eerste keer dat er geen zin was om te gaan geocachen!

Wat was nu het geval? Xarifa en ik hadden een begrafenis in Katwijk. Een oud klasgenootje van Xarifa is overleden en ze wilde graag naar de begrafenis. Omdat het een jongen van 16 betrof hebben we behoorlijk opgezien tegen de begrafenis. Woensdag had ik een stel caches in de buurt van de begraafplaats opgezocht en in mijn apparaat gezet. Met het idee dat als we van te voren nog één of meerdere caches zouden kunnen rapen dat er dan de mogelijkheid voor was. Omdat we keurig op tijd waren hebben we niets meer kunnen rapen. Na de begrafenis hadden Xarifa en ik allebei geen zin meer om nog een cache te rapen.

De plechtigheid was mooi, maar best pittig. Wat waren we moe toen we eer thuiskwamen. Dat geocachen? Nou dat komt dan gewoon wel weer een andere keer!

Terug

En dan heb je de cache gevonden! Maar ligt de cache net op een plaats waar je niet bij kunt of net die ene tool vergeten bent om die cache te kunnen pakken! En dan moet je terug om thuis die ene tool te halen. Woon je in de buurt dan is het doorgaans niet zo’’n ramp om even op en neer te gaan. Meestal ligt die cache toch verder weg en is even op en neer gaan er niet bij. Gisteren was het weer zover! Zou ik een cache gaan rapen uit de serie ODB. Van te voren leek het erop dat ik naar de overkant zou moeten. Euh, nee dus. Wat ik wel al wist is dat er een plank over de sloot lag. Eroverheen leek me niet zo’n probleem, maar ter plaatse blijkt de cache halverwege te liggen. De plank over de sloot is niet zo breed en ligt er wat wiebelig bij. Omdat ik niet zo’n held ben besluit ik maar om de cache te laten voor wat hij is en ik ga naar huis. Tijd heb ik niet meer om nog op en neer te gaan. Als Xarifa thuis komt vertel ik het hele verhaal. Maaren begint te lachen en vind het avontuur. ‘Mama? Mag ik dan ook mee?’, is zijn vraag. ‘Natuurlijk’, is mijn antwoord. Zodra het weer er goed genoeg voor is gaan we gewapend met waterschoenen, een handdoek en zwembroek/ badpak richting de cache. Een paar honderd meter verderop ligt nog een ODB cache. We rapen beide caches dan maar gelijk. We zijn dan voorbereid op water! Wordt vervolgd ……!

Eigen event

Een eigen event wilde ik al een tijdje, maar na een paar events meegedaan te hebben en een beetje gespiekt te hebben vormde zich een idee in het hoofd. Eerst bedacht dochter Xarifa (cachenaam Tinkebel) dat ze een event wilde. Prima, want het was toch min of meer een spontane actie. Ze gaat de zomer inluiden met een duik in de Oude Rijn. Xarifa kijkt al helemaal uit naar haar event. En ik? Ik ook. Ook al ben ik alleen maar achterwacht. Zelf zal ik wat goodies verkopen. Reden? Om mijn eigen event te promoten en natuurlijk ook om ervoor te zorgen dat er wat extra inkomsten binnenkomen om de huur van de kerk zoveel mogelijk te kunnen betalen; zonder dat ik er erg bij inschiet!

De organisatie van het event is niet zo moeilijk! De kerk is snel geregeld. Een kerk? Jawel, een kerk die niet meer in gebruik is als kerk. Men wil de kerk voor de toekomst veilig stellen door de kerk te verhuren. Zelf sta ik bijna elk jaar op de kerstmarkt die word georganiseerd. Het kerkje kende ik dus al van binnen. Het is een schattig kerkje en heeft van binnen ook wat bezienswaardigheden. Tegen een kleine prijs zal er wat te drinken en wat te knabbelen aanwezig zijn. Mijn eigen event is vooral bijkletsen. Veel mensen zijn dan op vakantie geweest en vinden het leuk om bij te kletsen over hun avonturen in de zomer/ zomervakantie! Met de naderende herfst is het leuk om de nieuwe plannen te bespreken dan misschien wel afspraken te maken om samen met een ander team te gaan cachen.

Voor degenen die mee willen doen met de duik in de Oude Rijn; de code van het event is GC56PCN, heet ‘start zomerevent’ en wordt georganiseerd door team Tinkebel.

Voor degenen die mee willen doen met het event in september; de code van het event is GC576Z2, heet ‘september’ en wordt georganiseerd door team Milja1.

Warm!

Er zijn van die dag dat het eigenlijk te warm is om in open veld te gaan cachen. Maaren is moe, maar we besluiten toch te beginnen aan de Kaag en Braassem trail. Maar eens zien hoever we komen! We parkeren op een mooie parkeerplaats. Als we richting de eerste cache lopen zien we in de verte mensen zoeken op de plaats waar we de cache vermoeden. Als de cachers met hun fiets voorbij rijden roepen we hard ‘gevonden’! Een tweetal lachende gezichten zegt genoeg! We hebben de bewuste cache snel gevonden en lopen weer door. De volgende caches zijn al snel gevonden.

In Rijnsaterswoude is een motortreffen. Precies hier ligt een cache. Gelukkig kunnen we vrij ongezien de cache loggen. Veel mensen zijn tenslotte alleen geïnteresseerd in de motoren. We nemen een kijkje bij de motoren. Ook al zijn we geen motormensen toch is het best grappig om eens een kijkje te nemen.

Van schaduwplekje naar schaduwplekje gaan we op naar de volgende cache. Deze cache duurt wat langer voor we die gevonden hebben, maar na enig zoekwerk hebben we hem toch! In de schaduw eten we onze zak chips leeg en drinken we wat. Met dat warme weer blijft dat vocht toch belangrijk! Als we daar zo rustig zitten komen er twee dames aangereden op de fiets. Eén van de dames vraagt wat zij nou komen doen. Wij antwoorden braaf dat ze aan het geocachen zijn en dat wij de cache al gevonden hebben! We maken even een praatje en dan gaan de dames weer verder. Wij besluiten weer terug te gaan naar de auto. De trail maken we af als het wat koeler is.

weekend weg

Nu de kerst dit jaar op een donderdag en vrijdag valt kunnen we een lang weekend weg. Een aantal jaren gelden hebben we dit ook al eens gedaan. We zaten toen in een huisje en wisten nog niet wat geocachen was. We zaten toen in de buurt van Appelscha. Die paar dagen zijn goed bevallen. Niet die verplichte bezoekjes met kerst bij familieleden, maar gewoon er even tussenuit. Met zijn viertjes was dat best wel ontspannen. Lekker doen waar we zin in hadden. Xarifa en Maaren hebben het er nog lang over gehad als zijnde ‘die vakantie’! Toen waren het twee nachtjes en nu kunnen we vier nachtjes weg! Het is de bedoeling dat we weer naar Appelscha gaan. Natuurlijk gaat Miep (ons GPS-apparaat) mee. In de buurt van Appelscha liggen een paar tradi’s en een paar multi’s. Op het apparaat gooien heeft nog geen zin, maar de voorpret is al wel leuk!

Natuurlijk moet ik er wel even voor sparen. Alles kost tenslotte geld. Weten waar ik voor werk doe ik dus wel! Haha, heel wat folders weglopen dus, maar geocachen in een andere omgeving is leuk. Er tussenuit zijn is leuk; even uit de dagelijkse sleur weg. En wat ook al zo leuk is is ergens naar uit kijken!

Een vrije dag

En dan heb ik morgen een vrije dag! Er waren gelukkig niet zo veel folders om te bezorgen. Nu de zomer eraan komt zijn de folderpakketten dunner en zullen waarschijnlijk alleen maar dunner worden. Best wel prettig. Tegen kersttijd zijn de pakketten behoorlijk dik en is het druk! Het voordeel is dat er dan meer verdient wordt. Nu heb ik het voordeel dat ik eerder klaar ben en tijd heb voor andere dingen!

Eerst maar eens wat klusjes in huis als een douche en keuken schoonmaken en de strijk wegwerken.

En aan het einde van de morgen dan wel begin van de middag een paar caches rapen. Er zijn er in de buurt niet zo heel veel meer om te rapen, maar dat is niet echt een ramp!

Bovendien heb ik een sponsoractie in de planning staan om een event te kunnen organiseren. De locatie is al geregeld en de datum ook. Vanavond en anders morgenochtend gaat het event online! De huur van het pand moet worden betaald. Het betreffende pand is een schuilkerkje in Zwammerdam. De locatie is best wel uniek. Het interieur is ook leuk en schattig. Omdat we het zelf niet zo breed hebben en ik de teams niet op hoge kosten wil jagen organiseer ik deze actie! Goodies worden gemaakt om voor een kleine prijs te verkopen. Als freubelaarster heb ik nog heel wat materiaal in huis liggen waar weinig/ niks mee gebeurd. Mocht morgen ineens heel hard regenen dan worden er goodies gemaakt. Ze zullen via mijn blog worden verkocht, dus hou mijn blog in de gaten!

multi 3

En dan is de multi bijna af! Gisteren de antwoorden op een rijtje gezet en aan het rekenen geweest. Met die warmte in de schaduw gezeten. Kids lagen in de Oude Rijn om af te koelen. En jawel, gelukt! Dacht ik er heel wat moeite mee te hebben, omdat ik geen rekenwonder ben, maar bleek makkelijker dan gedacht!

’s Avonds moet ik nog op stap. Bij de scouting is een vergadering over het zomerkamp van de jongste. Onder de ouders zijn een aantal geocachers en dat blijken er meer te zijn dan ik dacht! Eén van de vaders vraag ik of hij wil proeflopen. Mijn vraag heb ik nog niet gesteld of hij staat al enthousiast ja te knikken. Aan mij de taak om alles op papier te zetten. En dat is dan een leuke klus voor vandaag! 

De bewuste vader wil onze voortuincache nog rapen. We spreken af dat als hij de cache komt rapen hij dan ook de papieren meeneemt. Helemaal prima!

Weer thuis is dochter Xarifa nog wakker. Ik praat haar bij en zij is blij met de eerste proefloper! Nog 2 proeflopers en dan zijn we compleet. Kijken of alles klopt. Met alle opmerkingen kunnen we wat. De kans is natuurlijk altijd aanwezig dat er iets ontbreekt of dat we iets over het hoofd hebben gezien!

De toestemming moeten we vragen om de cache op het eindcoördinaat te mogen leggen. Vanavond weer een poging wagen om toestemming te vragen. Al eerder had ik contact gezocht, maar toen was de persoon in kwestie niet thuis!

Challenge

Er zijn van die momenten dat je tussen de verschillende caches zit te kijken of er nog wat leuks tussen staat. En op één van de momenten kom ik een challenge tegen. Snel kijk ik wat de bedoeling is. Het gaat om een challenge om het waymarken te bevorderen. Lijkt me wel grappig. Het is de bedoeling dat er 25 waymarks worden bezocht in 25 verschillende categorieën. Lijkt met leuk om te doen.

Via www.waymarking.com kijk ik waar de dichtst bijzijnde waymarks zijn. Tot mijn grote  verbazing heeft zelfs Zwammerdam nog drie waymarks! Die staan natuurlijk snel op de foto. Bodegraven telt ook een serie waymarks. Op mijn postronde zijn er een stel te vinden. Een foto is snel gemaakt en ik besluit om op mijn postronde de eerste foto’s te maken. Na werktijd rij ik door Bodegraven om meer waymarks te bezoeken. Langzaam maar zeker begin ik me een toerist te voelen in eigen regio. Thuis zet ik de foto’s op de computer. En log  de eerste foto’s via waymarking.com. Als ik nog even tussen de diverse caches kijk die ik nog niet gevonden heb kom ik nog een andere challenge tegen. Het gaat om een starter. Hierbij gaat het om tien verschillende waymarks.

Op een zondagmiddag fiets ik met mijn gezinsleden door Alphen aan den Rijn. We werken het lijstje met verschillende waymarks af. Het fototoestel doet goede zaken. Thuis is het een hele klus om alle foto’s te loggen, maar de 25 verschillende categorieën heb ik wel! Dan is het op een vrijdagmiddag tijd om de beide caches te loggen. Omdat het winter is is het gemakkelijk zoeken. Ook is het één en ander gesnoeid. Van een mevrouw krijg ik een hintje. Nummer één is snel gevonden en nummer 2 idem dito.

Omdat alle waymarks nu in de computer staan vind ik het wel leuk om die foto’s af te laten drukken en er een fotoboek van te maken. Via Pixum worden de foto’s afgedrukt. De afdrukkwaliteit van de foto’s is goed. De prijs is ook leuk. Het inplakken is leuk om te doen. En zo is de eerste basis gelegd voor een geocache album.

Voortuin

Onze voortuincache is nu een week online. Omdat het onze eerste cache is kijken we regelmatig naar buiten om te zien of er iemand in de tuin staat.

De eerste loggers hebben we gemist, omdat ze aan het einde van de avond kwamen. Het was toen al donker. Helaas regent het regelmatig op de dagen die volgen. We kunnen ons voorstellen dat tijdens regenbuien niet iedereen zin heeft om te gaan cachen.

Woensdagmiddag zijn Xarifa en Maaren vrij. Het is wat regenachtig. We kijken een film met popcorn en wat drinken. Stiekem kijken we steeds even naar buiten. Die middag komen er twee cachers langs. Met de eerste maken we een praatje. Meneer is de eerste die we overdag zien cachen. Meneer heeft heel wat foto’s op zijn apparaat staan. Trots laat hij zien wat voor caches hij al heeft gevonden. We hopen op meer van zulke leuke praatjes.

Op vrijdag aan het einde van de middag is er ineens heel wat leven binnen in huis. ‘Mama!’ wordt er ineens hard geroepen. Xarifa en Maaren sprinten naar de voortuin. Ietwat verontrust ga ik naar binnen. Als ik vraag wat er aan de hand is roepen de kinderen ‘er staat een meneer meteen GPS-apparaat in de tuin!’ De deur is inmiddels opengegaan. Meneer kijkt ons wat vreemd aan, omdat we hard moeten lachen. Als we vertellen waarom we lachen lacht meneer mee. 

Koe kwijt

Er zijn caches die in de polder verstopt liggen. En cachen in de polder heeft zo zijn charmes. Zodra de koeien, paarden en schapen in de wei staan heeft het wel wat. In het voorjaar zie je ook het kleine grut in de wei en in de sloot.

En dan zijn dochter Xarifa en ik op zoek naar een serie caches in polder. Tot onze grote verbazing rijd er in de wei een auto. Als je normaal trekkers ziet gaan of beesten in de wei ziet staan dan valt dit toch wel op.

Een meneer stapt uit en kijkt om zich heen. Als we dicht genoeg genaderd zijn vraagt hij ons of we een koe hebben gezien. ‘Euh, nee’, is ons antwoord. We kijken blijkbaar zo vragend aan dat hij ons verteld dat hij twee koeien kwijt is. Meneer vermoedt dat de koe over de sloot is gezwommen.

Meneer verteld dat hij zijn fiets gaat halen om verder te zoeken. Xarifa en ik lopen verder. Zo’n 50 meter verderop zien we een koe staan; verscholen tussen riet en andere halmen. We kijken of we meneer nog zien, maar hij is al weg. We rapen de caches die we wilden vinden. Als we naar onze fiets lopen komt meneer aan met de fiets. We vertellen hem waar we één van de verloren koeien hebben gezien. Meneer vraagt of we de andere koe ook hebben gezien. We antwoorden ontkennend. Meneer bedankt ons voor de informatie. We gaan weer verder.

Hoe het avontuur is afgelopen weten we niet. We gaan er maar vanuit dat alles goed is afgelopen.

Eerste cahce

Joepie de poepie! Onze eerste cache is online! Ik had er al eerder over geschreven, maar voor het zover was duurde het toch even!

Het eerste obstakel was dat er een cache op de hoek van de straat lag. Kan gebeuren natuurlijk. Toen bleek dat de cache zou gaan verhuizen wilden we een cache in onze eigen voortuin. Zo gezegd zo gedaan.

Een ommetje ‘winkelen’ in huis leverde het één en ander op; een leeg pindakaaspotje, een plastic ‘buisje’ en bij het tuincentrum hebben we een stel lenteplantjes gehaald. Ergens anders halen we nog wat viooltjes en een herfstaster moest de grond ook nog in …… Als eerste gaat de schop de grond in, want om de plastic buis gaat als eerste de grond in. Een logrol wordt gemaakt. Een geocoin gaat ook het potje in. Het potje met logrol en coin gaat de buis in. Dan is het afwachten tot de cache op de hoek van de straat verhuisd. En dan duurt wachten erg lang…… Dan wordt de cache op de hoe van de straat een virtual cache. Het lijkt erop dat we de  cache uit de tuin moeten halen. Voor ons is er het geluk dat virtual caches niet meer mogen. Dus dan is onze cache een kleine week later online! Yes! Nog dezelfde avond zijn er vier loggers! Helemaal gaaf! En dat terwijl we dat niet eens hebben gemerkt.

In de dagen erna gluren we steeds stiekem naar buiten om te kijken of er iemand de cache zoekt. De coin is al snel meegenomen. 

Multi 2

Afgelopen zaterdag en zondag was het dan weer zover. Tijd voor coördinaten, vragen en de bijbehorende antwoorden. Foto’s worden gemaakt om te gebruiken bij de cache beschrijving,  In de Brugstraat staan we met pen, papier, fototoestel en GPS-apparaat. Een ouder echtpaar vraagt wat we aan het doen zijn. Er ontstaat een praatje. Meneer en mevrouw kennen het geocachen. Ze vinden het leuk om wat geschiedenis weetjes te horen over Zwammerdam. Al pratende voel ik me echt  zo’n dorpsgids, maar leuk is het wel!

Het wandelingetje door Zwammerdam is wel grappig . Het mooie is dat er ineens dingen opvallen die we eerder niet zagen. Tja, toch toerist in eigen dorp!

’s Avonds wandelen we door een ander gedeelte van het dorp. Op dit wandelingetje maken we nog twee waypoints. Maaren en Ed vinden het leuk om te helpen.

In een Bodegraafse krant vinden we bij een krantenartikel een protestlied. Het is de bedoeling om toestemming te vragen, zodat het lied bij de beschrijving kan. In de tijd dat Zwammerdam als gemeente opgeheven zou worden was er veel protest. Zwammerdam koos voor Alphen aan den Rijn. Zo worden we weer wat wijzer.

Nu is het de bedoeling dat alle verzamelde gegevens de computer ingaan. En dat is ook weer zo’n klus waar een hoopt tijd in gaat zitten. Erg? Welnee! Er is lekker weer voorspeld, dus naar buiten met de computer, papieren, pen, USB stick en fototoestel.