Onze
voortuincache is nu een week online. Omdat het onze eerste cache is kijken we
regelmatig naar buiten om te zien of er iemand in de tuin staat.
De
eerste loggers hebben we gemist, omdat ze aan het einde van de avond kwamen.
Het was toen al donker. Helaas regent het regelmatig op de dagen die volgen. We
kunnen ons voorstellen dat tijdens regenbuien niet iedereen zin heeft om te
gaan cachen.
Woensdagmiddag
zijn Xarifa en Maaren vrij. Het is wat regenachtig. We kijken een film met
popcorn en wat drinken. Stiekem kijken we steeds even naar buiten. Die middag
komen er twee cachers langs. Met de eerste maken we een praatje. Meneer is de
eerste die we overdag zien cachen. Meneer heeft heel wat foto’s op zijn
apparaat staan. Trots laat hij zien wat voor caches hij al heeft gevonden. We
hopen op meer van zulke leuke praatjes.
Op
vrijdag aan het einde van de middag is er ineens heel wat leven binnen in huis.
‘Mama!’ wordt er ineens hard geroepen. Xarifa en Maaren sprinten naar de
voortuin. Ietwat verontrust ga ik naar binnen. Als ik vraag wat er aan de hand
is roepen de kinderen ‘er staat een meneer meteen GPS-apparaat in de tuin!’ De
deur is inmiddels opengegaan. Meneer kijkt ons wat vreemd aan, omdat we hard
moeten lachen. Als we vertellen waarom we lachen lacht meneer mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten