Er
zijn wel eens van die mensen die vragen wat ik aan het doen ben als ik aan het
geocachen. Geduldig probeer ik zo goed mogelijk uit te leggen wat geocachen is.
De oprecht geïnteresseerde vraagt verder. Eén van die vragen is hoeveel caches
er al gevonden zijn. Als ik dit schrijf zijn het 444 caches. Iedere cacher is
ooit bij 0 begonnen natuurlijk. Er zijn mensen die verwonderd kijken en zeggen ‘al’
444? Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. Want als ik vertel dat er
mensen zijn met meer dan 10.000 caches dan staan mensen helemaal verbaasd te
kijken. Als ik vertel dat er een team (Alamogul genaamd) in de VS is dat meer dan
115.000 caches heeft zijn de gezichten nog best grappig om te zien. Nu is het in
de VS een tikkie gemakkelijker om snel caches te rapen. Er zijn daar highways
die (gedeeltelijk) groen zien van de tradi’s, waarbij het minimum van de trail
500 lijkt te zijn.
In
Nederland gaat het verhaal dat team Alamogul betaald wordt om te geocachen. Als
ik dit verhaal voorleg bij drie groepen op Facebook wordt er vrij sceptisch op
gereageerd. Ook mij lijkt het verhaal onwaarschijnlijk. Toch trek ik de stoute
schoenen aan en vraag per e-mail aan Groundspeak of dit verhaal klopt. Tot mijn
grote verbazing krijg ik een mailtje terug met het volgende antwoord: ‘Thanks
for writing in. As much of a dream job as it might be, and I wish I had it,
we're not paying Alamogul to geocache.‘
Dan
rijst bij mij de vraag of betaald worden voor geocachen wel zo leuk is als het
lijkt. Betaald worden schept toch verplichtingen en de kans is dan groot dat de
lol van het spelletje er dan afgaat. Voor mijn blog zou ik het nog niet zo erg
vinden om betaald te worden denk ik. Er is dan genoeg om over te schrijven.
Hihi, laat mij maar geocachen zoals ik nu doe dan blijft het spel voor mij leuk
om te spelen!
Leuke hobby!
BeantwoordenVerwijderen