multi

De nieuwe voorzitter van de belangenvereniging heeft dezelfde hobby met zijn gezin als ik; geocachen. Als we elkaar spreken hebben we het wel eens over geocachen. De voorzitter wil Zwammerdam en zijn/haar geschiedenis promoten.

Of ik een multi wil maken in Zwammerdam. Als Xarifa van deze klus hoort is ze wild enthousiast en wil meteen aan de slag.

We gaan informatie verzamelen als achtergrond info om als beschrijving bij de cache te gebruiken. Al snel hebben we zelfs teveel informatie. Mooi meegenomen! Dachten wij zelf al het één en ander te weten over Zwammerdam en de geschiedenis dan komen we toch bedrogen uit!

Een route wordt gemaakt. Met mooi weer worden de coördinaten bepaald met vraag en antwoord. Het fototoestel gaat mee, want we willen toch ons eigen fotomateriaal gebruiken. Niet alleen om rechthebbenden in de weg te staan, maar ook omdat we het leuk vinden om zelf de foto’s te maken die erbij horen.

Hier en daar moeten we nog wat details navragen. Kleine puntjes die het verhaal kloppend en volledig maken. Het eindcoördinaat is vastgesteld en de toestemming moeten we nog vragen. Verder nog even bij Groundspeak op de website nakijken wat er nog aan de multi moet worden toegevoegd dan wel worden weggelaten. En even nakijken wat precies de regels zijn.

Al met algaat er meer tijd inzitten dan we dachten. Rampzalig? Wel nee alleen maar leuk om te doen. Zo zijn we leuk en nuttig bezig met onze hobby.

Al doende besluiten we onze ervaringen en aantekeningen te verzamelen. Titel ? ‘Damse multi’ of ‘Damse geschiedenis’.

Aantekeningen

Voor mezelf vind ik het prettig om de caches die ik heb gevonden op papier bij te houden. Soms is het al leuk om het boek gewoon door te bladeren. Een andere keer komt er een leuke herinnering naar boven.

Het bijhouden kost soms wel wat tijd zeker als er tien of meer caches gevonden zijn. Maar die moeite is het dubbel en dwars waard. In het boek liggen los wat kleine spulletjes als veren, een toegangskaartje, een treinkaartje, enz.

Soms komen er verhalen naar boven. Die verhalen ben ik aan het opschrijven. Die verzamelde kleine spulletjes worden bij die verhalen gebruikt. Ook de gemaakte foto’s zullen worden gebruikt.

Veel heb je niet nodig om de gevonden caches bij te houden. Een schrift  -al dan niet met harde kaft- en een pen. Zelf maak ik mijn aantekeningen volgens de volgende volgorde.

Plaats:

GC:

Naam:

Hint:

Bonus:

Datum:                                              Tijd:

Aantekening(en):

Met de hand alles opschrijven kost inderdaad ook wel wat tijd, maar om nou voor alles de computer te gebruiken vind ik niet altijd leuk.

Met de verhalen wil ik een boek gaan maken in combinatie met foto’s en de andere gevonden spulletjes. Waarschijnlijk zullen er ook een aantal blogs bijgevoegd worden.

Al met al een leuk project waar veel tijd in gaat zitten. Op een dag dat het regent of een verloren uurtje wordt er heel wat bijgewerkt. Enneh, die laatst drie caches in Alphen aan den Rijn worden vandaag nog in het boek erbij geschreven!

Water

De cache ‘ik lust water’ ligt in Alphen aan den Rijn. Op een parallelpaadje langs de N11. Met de auto zou je er kunnen komen ware het niet dat aan het begin van het paadje duidelijk word gemaakt dat het een fietspad betreft. Er word aan het begin van het pad gewerkt aan de herinrichting van de wegen die er lagen. Er is een periode geweest dat je het pad niet op kon. Gelukkig voor ons kan het wel. Met de fiets komen we er goed bij.

De  eerste keer dat ik erheen ging had ik de goede tools niet bij me. De tweede keer had ik mijn gezinsleden meegenomen en een schroevendraaier. Met zijn allen gaan we aan de slag, maar het lukt ons niet om de cache te pakken te krijgen.

Thuis kijken we de logjes  na van mensen die de cache al eerder hebben gelogd. We hebben de titel en hint anders opgepikt. Wat is nou de truc? Een liter water!

Als ik Maaren vertel hoe de truc in elkaar steekt vind hij het net goocheltruc! Natuurlijk heeft hij veel zin om te goochelen. Gewapend met een literfles water gaan we op weg naar de cache. Voor onderweg nemen we wat te knabbelen en te drinken mee, want het is best warm op deze zonnige zondagmiddag.

We kennen de weg en al snel zijn we op de plaats van bestemming! Xarifa houd haar hand op het gaatje. Maaren draait de dop open en giet een groot gedeelte van het water in de fles. De cache komt omhoog. Ik pak de petling. Als Xarifa haar vinger van het gaatje haalt loopt het water weg. Maaren begint hard te lachen; de cache plast! Als wij hebben gelogd komen er twee mannen aangereden. Of ze ook nog mogen loggen. Ze hoeven dan hun drinkwater niet aan te spreken. Er ontstaat geoklets. De mannen blijken meer ervaring te hebben als wij. En dat is niet zo gek natuurlijk, want zo lang zijn we nog niet bezig!

Als ik ’s avonds Maaren naar bed breng begint hij weer te lachen over de het straaltje dat uit de cache komt. Deze cache was er eentje die we erg leuk vonden. 

Klein geld

Na een winter die eigenlijk geen winter was was de natuur nogal vroeg dit jaar. Er staat al van alles in groei en bloei. Omdat we heel vaak op de fiets naar een cache gaan én de polders hier om het dorp liggen komen we wel eens wat tegen langs de kant van de weg. Zeker in het oogst seizoen staan er kraampjes langs de kant van de weg. Soms op een stel kistjes of op een tafeltje staat er het één en ander te koop. Tot nu toe hebben we al één keer een kistje langs de kant van de weg zien staan met spitskool. En toen hadden we geen klein geld bij ons.

Omdat ik pas in september 2013 begonnen ben met geocachen was ik eigenlijk al te laat met het verzamelen en meenemen van klein geld! Nu het seizoen net begonnen is ben ik aan het verzamelen geslagen. Heel simpel. Als ik een boodschapje ga doen  pin ik van tevoren een bedrag en wat ik terug krijg aan klein geld gaat in een doosje dat ik ergens goedkoop op de kop tikte. Dat doosje gaat steeds mee als ik op stap ga. Natuurlijk zorg ik er wel steeds voor dat mijn doosje met klein geld aangevuld blijft.

Stiekem vind ik ‘winkelen’ op deze manier ook nog eens helemaal leuk. Vaak is het net wat verser dan wat je in de winkel koopt. Thuis komen met dat eten is al leuk. Ermee koken ook, want je hebt er toch een leuke herinnering aan.

Wat ik een ieder nog toewens? Eet smakelijk! 

Waden

Er zijn van die caches die wat moeilijker bereikbaar zijn. Dat kan zijn, omdat die cache onder een brug ligt of omdat de cache op een eilandje ligt.

Voor dit soort caches kun  je wachten tot het mooi weer is of tot er genoeg ijs op het water ligt. Er zijn mensen die speciaal een waadpak kopen om dit soort caches te kunnen rapen. Wij hebben zo’n waadpak niet, maar toch willen we een cache rapen die wat lastiger bereikbaar is. Het terrein heeft een 4,5 indicatie, dus we weten van te voren al dat het lastig zou kunnen zijn! De moeilijkheid wat betreft zoeken is 2, dus dat zou geen probleem moeten zijn.

We gaan op stap. In Alphen aan den Rijn en omgeving ligt een serie die Onder De Brug (ODB) heet. We besluiten deze cache te gaan rapen. Met de fiets gaan we op stap. Op nog geen half uurtje fietsen ligt de cache! Dus al snel zijn we er!

Eerst staan we aan de verkeerde kant van de brug, maar spotten doen we de cache wel en weten waar we moeten zijn. We gaan naar de andere kant van de brug. We weten niet hoe diep de sloot is, dus gaan in ieder geval de schoenen en sokken uit. Blijkt toch dat we dieper door het water moeten dan we dachten. Ik trek mijn bermuda uit en ga zo door het water heen. Het is nog  dieper dan ik dacht, maar ga toch verder. De cache zit hoog tegen de wand aangeplakt en kan er eigenlijk niet bij. Aan de kant van het water zie ik riet waarvan er al eentje geknakt is. Ik breek het riet af en krijg met een klein beetje moeite de cache naar beneden. De logrol is snel getekend door zowel Xarifa als mijzelf. Xarifa wil graag weten waar de cache ligt en gaat een stukje mee het water in. Met een klein beetje moeite en behulp van datzelfde riet krijg ik de cache weer op zijn plaats.

Thuis was al geopperd om een badpak/bikini aan te trekken, maar dat leek me niet nodig.  Achteraf gezien dus wel! Mijn bermuda trek ik niet meer aan. Handdoeken hadden we zekerheidshalve wel meegenomen en die komen goed van pas. Xarifa en ik drogen ons af. Mijn sokken en schoenen gaan weer aan. In mijn onderbroek fiets ik terug naar huis. Thuis? Even gauw douchen en daarna een kopje thee. Over dat waadpak kopen moeten we toch even over denken. 

Geotopia

In Alphen aan den Rijn liggen heel wat caches. Er word wel eens gezegd dat Alphen ‘vol’ ligt. Iemand is op het idee gekomen om Alphen daarom maar Geotopia te noemen. Helemaal niets mis mee, want als ik thuis vertel dat ik naar Geotopia ga dan weten mijn gezinsleden dat ik ga geoachen in Alphen.

Zo was er op 18 mei op de kindereboerderij aan de Zegersloot een schaapscheerdersfeest. Maaren en Xarifa wilden daar wel heen, want van de scouting zou er ook een standje staan. Maaren mocht als welp gratis een broodje bakken en dat wilde Xarifa ook wel!

Op weg naar de kinderboerderij hebben we een cache geraapt die we eindelijk in de picture hadden na een hele tijd. Dat was nummer één. Het bezoek aan de kinderboerderij is leuk en gezellig. Maaren heeft zijn broodje gebakken en Xarifa ook; al moest zij er een euro voor betalen. Natuurlijk gaan die zelfgebakken broodjes met smaak naar binnen.

We besluiten in het Zegerslootgebied een paar caches te pakken. En dat valt nog niet mee! Door de regen van de afgelopen dagen en wat zon zijn de brandnetels gaan groeien. Onze bermuda’s zijn daar niet op berekend. Best pijnlijk! Zowel Xarifa’s benen als de mijne zitten al snel onder de bulten! Om deze reden besluiten we een tweetal caches te laten zitten tot het najaar/ winter. Onze schoenen zitten onder de modder, want ook al schijnt het zonnetje goed; het duurt toch altijd even voor modder weer goed begaanbaar is.

Tegen half vijf besluiten we op huis aan te gaan, want er beginnen wat magen te knorren. Weer thuis? Gaat de vuurkorf aan en de patatpan. De sla was al klaar gemaakt en komt ook op tafel te staan! Een volgende keer zoeken we verder in Geotopia!

Oegstgeest

Dan is er weer eens een gesprek op school voor de jongste. Dus is het tijd voor een ritje naar Leiden. Ed is vrij en dat is ook wel eens prettig. Omdat we pas om één uur het gesprek hebben besluiten we eerder te vertrekken. Ed is nog niet op Xarifa’s stage wezen kijken, dus we gaan eerst naar de C1000 op het Raadhuisplein in Bodegraven.

Dan gaan we op naar Oegstgeest. Oegstgeest ligt tegen Leiden aan, dus niet ver bij school vandaan. De auto parkeren we redelijk strategisch om een paar caches te kunnen pakken. In Oegstgeest ligt de serie Sam. Sam is een kat die op bezoek gaat op diverse locaties in Oegstgeest. En wij volgen vandaag Sam  op de tocht door Oegstgeest. Heel leuk om van alles te ontdekken. Door Sam krijgen we een rondleiding door Oegstgeest!

Om één uur zijn we op school. Onderweg hebben we boterhammetjes naar binnen gewerkt en wat gedronken.

Na het gesprek op school rapen we de laatste 2 caches waar we eerder geen tijd voor hadden.

Bij de cache ‘Sam gaat naar de dokter’ geven we de dierenarts tekst en uitleg. Hij weet wel van de cache, maar niet waar het nou om gaat. Dan blijkt de wereld klein te zijn. Ik krijg de vraag waar we vandaan komen. Het antwoord is dat we uit Zwammerdam komen. Of we ene Erik P. kennen. ‘Euh, ja’, is mijn antwoord. Blijken de beide mannen op dezelfde middelbare school te hebben gezeten.

Op drie caches na hebben we de serie Sam geraapt. Voor die laatste drie caches komen we nog een keer terug! Leuk om zo’n rondleiding te krijgen. Wat Ed en ik leuk vonden is het samen zoeken naar caches. Het was een tijd geleden dat we samen wat deden. Samen cachen hadden we nog niet gedaan!

Nieuwe caches

Elke week komen er nieuwe caches uit. Via een mailtje krijg je een overzicht. Blijft ook leuk om nieuwe caches op mijn apparaat te zetten! Het gebeurt ook wel dat ik een cache al heb ontdekt en gelogd voor deze in het overzicht komt!

Een nieuwe cache in de buurt? Even gauw erop af om de cache te pakken. Liggen er toevallig twee nieuwe caches in de buurt? Samen met Xarifa erop af! Natuurlijk met droog weer, want met regen word je toch nat als je gaat cachen. Ach, soms moet je toch iets over hebben om die ene cache/ caches te kunnen loggen!

Een tijdje terug is er in de Meije een nieuwe cache uitgekomen. Het is er nog niet van gekomen om die nieuwe cache te kunnen loggen. Gisteren vraagt zoon Maaren wat we gaan doen. Het was nl. goed weer. Voor vanmiddag is er weer beter weer voorspeld. Ik stel voor dat we die cache in de Meije gaan loggen. Maaren vind dat wel wat! We gaan lekker op de fiets. En maar kijken waar we uitkomen; blijft spannend!

Nu hopen dat het weer mee wil werken, want als ik dit nu zit te schrijven regent het en hoor ik gedonder van onweer op de achtergrond!

Een foto kan ik jullie nog niet geven, maar wat ik wel in de gaten blijf houden zijn die nieuwe caches. Want wat blijft het leuk om nieuwe plaatsen te ontdekken!

Jaargetijde

Elk jaargetijde heeft zijn charmes. En daarmee geocachen ook. In de winter zijn bepaalde caches beter te vinden dan in de zomer. Al was het maar omdat bladeren van de bomen zijn gevallen. Sommige caches zijn dan gemakkelijker te vinden.

Als het hard gevroren heeft en er ligt genoeg ijs op het water dan zijn bepaalde caches beter bereikbaar zonder dat je in een boot hoeft te gebruiken of een waadpak. Die kou is dan wel weer minder leuk.

In het voorjaar komt de natuur tot leven. Als je gaat cachen in de natuur zie je de natuur weer tot leven komen. Lammetjes in de wei, bloesem aan de bomen, mama vogels met hun kuikentjes in de sloot en ook broedende zwanen. Bij die broedende zwanen moet je niet al te dicht in de buurt komen. Als die kleine zwaantjes er zijn dan hoef je ook niet te proberen om in de buurt van die kleintjes te komen.

In de zomer? Kan het goed heet zijn en dan is de schaduw soms prettiger dan cachen. Toch kan de zomer ook zijn positieve punten hebben. Want wat is het leuk om met een boot een meer op te gaan. Broodjes en drinken mee en andere lekker dingen en vervolgens die caches pakken die je alleen maar per boot kunt pakken. Goed insmeren en soms een verfrissende duik nemen. In het water vallen is dan geen ramp.

Met verkleurende bladeren in de herfst kan cachen ook leuk zijn! Het levert in de bossen mooie plaatjes op. Na een boswandeling met een stel caches is die warme choco best lekker! Al dan niet op een terrasje!

Iedereen heeft zijn favoriete jaargetijde. En bij mij is dat toch het voorjaar dan wel de herfst. En waarom? Buiten bewegen en dan met frisse wangen weer thuiskomen.

Vakantie

Het is meivakantie. Maaren heeft één week vrij en Xarifa twee. Maaren baalt best wel dat hij maar één week heeft en zijn zus twee.

Xarifa en ik hebben allebei een folderwijk die op maandag en/of dinsdag mogen weglopen. We besluiten dat we de folderwijk op maandag weg te lopen zodat we op dinsdag vrij zijn om andere dingen te doen. Zo gezegd zo gedaan. Afgelopen dinsdag komt het goed uit dat we vrij zijn.

We moeten op school bij Maaren zijn voor wat gesprekken. Ed is vandaag vrij, dus kunnen we met de auto naar Leiden. De auto parkeren we bij school.

Na het gesprek gaan we Leiden verkennen met het GPS apparaat. De auto blijft bij school staan. Een aantal caches heb ik al, maar Xarifa nog niet. Toch pak ik ook nog een aantal nieuwe caches. Het weer werkt gelukkig mee!

Donderdag pakken we de fiets naar Boskoop. De weersvoorspellingen zijn niet al te best, maar toch wagen we het erop. Er liggen nog een aantal Monskey’s uit de serie op ons te wachten, dus we gaan aan de slag. Onderweg vraagt een boer of we soms een koe hebben gezien. Euh, nou nee! De boer is twee koeien kwijt. We wisten niet dat koeien sloten over konden steken ……. We lopen verder en even later zien we een koe die op een plaats staat waar normaal geen koeien staan. We gaan verder. We rapen allebei caches die we nog niet hebben. Omdat ik de meeste al heb raapt Xarifa er een stel die ik al heb en zij nog niet. Onderweg komen we de boer tegen die zijn koeien kwijt is en we vertellen hem waar we de koe hebben gezien. Hij gaat op zijn koe af.

Omdat het inmiddels is gaan regenen gaan we via de cache Rotonde Halve Raak richting huis. Bij deze cache krijgen we een verrassing. Als we de cache hebben geraapt lopen we nar binnen. De verrassing bestaat uit een kopje thee of koffie. Wij kiezen voor een kopje thee. Dan gaan we echt naar huis.

Op stap

En dan zijn we echt op stap! Ed is vrij en Xarifa heeft nog vakantie. In Leiden hebben we een afspraak op school van de jongste. Al vroeg zijn we klaar! Helaas kan Maaren niet mee, omdat hij school heeft. Wel besluit ik dat Maaren een volgende keer weer meegaat om te geocachen! Ook hij vind het leuk om te zoeken.

Eerst gaan we naar Treasure Island 2. Deze cache ligt tegenover school. Het is een cache waar toch wat moeite voor moet worden gedaan! Toch is het gelukt om de cache te pakken te krijgen.

Via het station lopen we de Leidse binnenstad in. Xarifa pakt op deze route de caches die ik al wel heb en zij nog niet. En dat zijn er toch meer dan ik eigenlijk had gedacht!

Vlakbij de Hooglandse kerkgracht rapen we een cache. Deze cache hebben we allebei nog niet. Wel hebben we hier al twee keer eerder gezocht, maar de cache niet gevonden! En nu toch gevonden. Op een iets andere plaats dan we dachten vinden we de cache! Overigens hebben we deze verstopplek nog niet gezien! Via een museum met archeologische informatie over het ontstaan van Leiden gaan we naar de burcht van Leiden. Hier beantwoorden we een vraag voor de earthcache. Een foto maken we ook nog, zowel voor de log als voor ons eigen plakboek!

Omdat Maaren om drie uur klaar is lopen we richting de auto. De auto staat nog in de buurt van school. Het is daar gratis parkeren. Met toch wat pijn in de voetjes keren we huiswaarts! Xarifa heeft nu 99 caches op de teller staan en ik 180! Met deze resultaten zijn we tevreden!

Verder weg

Als je begint met geocachen begin je in je eigen omgeving met geocachen. Lekker makkelijk en snel weer thuis als je een cache niet kunt vinden!

Soms moet ik in Leiden zijn om een bezoek te brengen aan de school van de kinderen. En Leiden ligt alweer wat verder weg van Zwammerdam. Dus als ik in Leiden moet zijn pak ik gelijk wat caches mee!

In de afgelopen dagen was zoon Maaren aan het logeren bij oma en opa in Sleeuwijk. Even op en neer vanuit Zwammerdam word dan wat lastig. Als we dan toch die kant op moeten? Juist dan worden er nog wat caches meegepikt! En dat waren er gisteren 4! Eén cache hebben we niet gevonden. Erg? Welnee!

Maar wel waren we op een plaats waar ik niet eerder was. Xarifa was verbaasd. Ik ben getogen in Sleeuwijk. Xarifa dacht dat ik het dorp wel zo goed kende dat ik hier wel eens geweest was! Nou nee! Sinds 1995 ben ik het huis uit en hoef nu eenmaal niet overal meer in het dorp te zijn. Op sommige plaatsen kom je nu eenmaal alleen maar als je er moet zijn.

Ook voor mij dus een verrassing waar ik terechtkwam! Zo kwamen we bij de cache ‘Vogels kijken’. Hier was ik nog nooit geweest! De vogelkijkhut is er pas sinds 2012. Het uitzicht is er typisch Nederlands! Molen, polder, weilanden en een weids uitzicht.

Hier staan ook een stel bunkers uit de tweede wereldoorlog. In één van de bunkers kunnen we een kijkje nemen. Xarifa vind het wel wat om een kijkje te nemen. Haar reactie? Cool! Vet! Maar Ed en ik vinden het zelf net zo interessant om te zien!

Na nog één cache geraapt te hebben gaan we snel Maaren ophalen, want het was toch best stil de afgelopen dagen zonder hem.

records

Records zijn er om verbroken te worden! Is het niet een dagrecord dan wel een maandrecord of een ander record.

Had ik in januari een dagrecord van 20 caches op één dag en een maandrecord van 44 caches dan is dat in de maanden ervoor en erna niet meer gelukt. Reden? Veel gewerkt en andere bezigheden die mijn aandacht opslokten.

Dan is toch één record dat in de komende dagen toch gebroken gaat worden. Zoals het er naar uit laat zien tenminste! En dat is het record van een reeks. Die reeks van een aantal dagen achter elkaar minimaal één cache vinden. Als het me gaat lukken om morgen en zondag tenminste één cache per dag te vinden dan heb ik een reeks van vier dagen achter elkaar minimaal één cache vinden. Gisteren was het er eentje, vandaag vijf en dan de komende 2 dagen aan het werk om een stel caches te rapen! Of het deze maand gaat lukken om dat maandrecord te gaan breken? Dat zien we dat aan het einde van de maand wel weer. Dat dagrecord zie ik nog wel. O ja, en waar ik ook nog van af wil? Van die opmerking in mijn statistiekenoverzicht dat ik de meeste caches op zondag zou hebben gevonden! Dus dat betekent dat ik vooral niet op zondag een heleboel caches wil zoeken. Een enkeling is niet zo’n ramp, maar veel?

Eén foto wilde ik jullie niet onthouden. Eerder schreef ik al dat ik in Utrecht op een brug stond om er een cache te zoeken. Op die brug hangen drie wielen die gedecoreerd zijn. Bij deze de foto!